در هنگام عبور از خیابان نامجو در تهران کمتر کسی است که این بنا را ندیده و جلب آن نشده باشد.
ساختمان شیشه ایی همراه با سنگ که به نام مسجد امام رضا معروف است اما در ذهن مخاطب به عنوان مسجد تداعی نمی شود.
درک و احساسات مخاطب از این بنا متفاوت است.
عده ای این بنا را به عنوان مسجد نمی پذیرند و معتقدند که بیشتر برای کاربری موزه و یا گالری است تا مسجد.
طراح بیان می کند وقتی اصول و مفاهیم مسجد و مجتمع فرهنگی درک شود، بنایی با کانسپت درست طراحی می شود که می تواند در متن شهر مفید باشد.
هدف از طراحی این مسجد
مخاطبین مسجد و فرهنگسرا دو طیف را در شامل می شود و برای ارتباط بیشتر بین این دو نسل، طراح کانسپت اصلی را ازکلمه “وحدت” می گیرد.
مکانی که هم شبستان مسجد، کتابخانه، سالن آمفی تئاتر، کافی شاپ و سایر کاربری ها که در گذشته درمسجد تعریف نشده بودند با هدف تعامل بینابینی و گفتگو بین این دو نسل ایجاد گردید.
نمای بیرونی ساختمان به عنوان نمادی از انگشت های گره خورده و نشانی از وحدت است طراحی شده است.
هشت عدد گره ، برگرفته از امام هشتم شیعیان می باشد.بدین وسیله شبستان این مسجد شکل گرفته و در زیر آن بخاطر ارتباط فضایی تعاملی گالری قرار دارد و کنار گودال باغچه آن کاربری های ترکیبی برای ارتباط بیشتر بین این دو کاربری اصلی قرار گرفته است.
ویژگی های معماری این بنا
1- تکرار ۸ اسم الهی روی پوسته
2- داشتن دو کوچه که در عقب و جلوی بنا می باشد و از کوچه های قهر و آشتی ایده گرفته است که دو طرف آن با آجر کاری بسیار زیبا تزئین شده است.
ایجاد این فضا به این دلیل است که معمار آن اعتقاد به پویایی فضا دارد و کسی که از آن عبور می کند نیاز نیست وارد مجموعه شود بلکه این کوچه ها بیشتر به عنوان مفصل ارتباطی شهری- محلی می باشد.
3- در این طرح گویی گنبد به زمین نشسته و به اعتقاد طراح این مجموعه، گنبد همیشه دور از دسترس مردم است و گویی نمایانگر حقیر بودن نوع انسان در مقابل آن اتفاق آسمانی می باشد.
بنابراین طراح مجموعه با نگرشی نو قصد دارد تا با نزدیک کردن پوسته ی مسجد به سطح گودال باغچه امکان تماس مستقیم آن را به استفاده کنندگان از فضا بدهد.
4- بنا در حیاط مجموعه عقب نشسته است تا فضای تعاملی ای را در اختیار شهر قرار بدهد.
نظر طراح درباره مسجد به سبک جدید
طراح معتقد است که فضای روحانی این مسجد همانند سایر مساجد است.
ایجاد حس فضا از طریق تعریف اتفاقات درون بنا همچون اتفاق می افتد.
در قسمت شبستان هرچه از کف به سقف می رویم از حجم آجر کاری کاسته می شود و از مصالح شیشه استفاده شده است و بدین ترتیب حرکت به عرش با حال و هوای سبکی در مخاطب ایجاد شده است.
متریال ها ی کناری بدنه با زمین هماهنگ شده به گونه ای که حس بلند شدن از زمین و نشستن خاضعانه را تداعی می کند.
در خیابان گرگان کتیبه هایی وجود دارد بنابراین با کمک آن کتیبه هایی در عمق و اندازه های مختلف که عبارت مقدس “بسم الله االرحمن الرحیم” در آن نقش بسته است در این بنا استفاده گردیده که معرف فضای مذهبی و فرهنگی است.
این مسجد در سال 1390 به بهره برداری رسیده و در حال حاضر همچنان عده ای آن را قبول نکرده اند اما شهرداری با طرح و ساخت آن مخالفتی نکرد.
این بنا زیر نظر استاد حجت و با راهنمایی ایشان که مورد تایید شهردار آن زمان بود به اتمام رسیده است.
در آخر طراح معتقد است باید به این طرح ها بدون نگاه عجولانه، فرصت داد و همچنین بر این باور است که معماری باید چالش داشته باشد که بدین وسیله امکان این موضوع ایجاد می گردد.
در ذیل پلان های مجموعه که نشانی از تعامل بین کاربری هاست آورده شده است.
نگارنده:مهندس معصومع سیمرغ
امیدوارم مردم با مفاهیم بیشتر دست دوستی بدهند تا عناصر
بسیار زیبا و الهام بخش هست.ادم اميدوار میشود که باز معمار با دید معماری هم پیدا میشود و نه صرفا بعد مادی را مد نظر قراردهند
مسجد متفاوتی است..ممنون از نگاه خوبتون..