سبک خراسانی

سبک شناسی معماری خراسان، در قرن اول هجری شروع و تا قرن چهارم هجری ادامه داشته است. گروهی آن را ادامه شیوه پارتی می دانند. آنچه درباره فرهنگ این زمان پیداست ، آن است که، دگرگونی های فرهنگی ، بیشتر در خراسان رخ  می داده و از پس به شهرهایی چون دامغان ، یزد و … رسیده است .

ویژگی معماری خراسانی:

– سادگی بسیار در طراحی.

– پرهيز از بيهودگي.

– مردم واري فوق العاده.

بهر گیری از ساختمایه های بوم آورد، یعنی مصالح مورد نیاز ساخت را از محل ساخت بدست می آوردند . برای نمونه مسجد جامع فهرج، دیواره های چینه ای از گِل فهرج و ستون ها از خشت ساخته شده است.

_ از لحاظ فن ساختمان سازی یا همان نیارش، معماری شیوه خراسانی با شیوه پارتی تفاوتی نکرد.

_ از نمونه های ساختمان سازی در شیوه ی سبک خراسان، مسجد بوده است که همواره جایگاه  ارزشمندی داشته است.

بناهای بجای مانده از معماری خراسانی:

مسجد مدینه، مسجد جامع فهرج، تاریخانه دامغان، مسجد جامع اصفهان، مسجد جامع اردستان، مسجد جامع نایین، مسجد جامع نیریز.

ویژگی‌های معماری خراسان:

1- پلان مستطیل شکل.

2- فضای شبستانی یا چهل ستون.

3- ساده و بی‌پیرایه (فاقد تزئینات)

4- مصالح اولیه خشت خام و آجر.

5-  فاقد پوشش و تزئینات یا گاهاً پوشش کاهگل.

6-  استفاده از تک منار منفک با مقطع دایره‌ای در شمال بنا.

7- قوس‌های بیضی، تخم‌مرغی، ناری.

8- در سبک خراسان ، پلان و نقشه مساجد عربی و ساختمان بنا ایرانی است.

شما میتوانید برای مطالعه دیگر سبک ها اینجا کلیک  و مقایسه سبک و مکتب اینجا کلیک نمایید.