شاید عجیب به نظر برسد اما در همین نزدیکی شهر تهران و در فاصله کوتاهی از خروجی کردان، در اتوبان همیشه شلوغ و پرتردد تهران- قزوین مسیری ما را به سمت مکانی بکر و دست نخورده هدایت می کند.
گویی زمان در این مکان ثابت مانده است و شکل و بافت و هویت آنچه که دیده می شود همان رنگ و بوی روستاهایی را دارد که برای دیدن ان ها باید ساعت ها از تهران دور شویم.
از روستایی صحبت می کنم که برای رسیدن به آن باید از اتوبان تهران قزوین وارد خروجی کردان شده و پس از عبور از روستاهای تالیان، برغان و سورهه در مسیری پرشیب و آسفالته به روستای زیبای سنج برسیم.
ویژگی های طبیعی
این روستا در انتهای مسیر ذکر شده قرار دارد که در امتداد آن رودخانه ی زیبائی جریان دارد و در مسیر رودخانه انبوه درختان و باغ های میوه مملو از درختان گردو، گیلاس، آلبالو و گوجه سبز قرار دارد که تجربه این مسیر حرکتی به ویژه در فصل تابستان و بهار به دلیل سایه های فراوان و خنکای آن بسیار دل انگیز و به یادماندنی خواهد بود.
شکل روستا، خانه ها، کوچه ها و مردمان آن همان طور که در عکس ها مشخص می باشد بکر و روستایی است و همچون بسیاری از روستاهای مشابه که ساخت و سازهای خشن و مرتفع امروزی هویت آن ها را خدشه دار کرده اند نمی باشد.
برای حفظ این زیبائی ها مشارکت بازدید کنندگان، رعایت مسائل زیست محیطی و احترام به طبیعت مواردی است که رعایت آن ها می تواند منجر به توسعه و بهبود کیفیت روستای سنج شود. در ادامه به معرفی ویژگی های اصلی آن می پردازیم.
سنج روستایی است در استان البرز، مردمش مسلمان و به زبان تاتی صحبت می کنند.
موقعیت جغرافیایی
روستای سنج واقع در دهستان برغان از توابع بخش چندار شهرستان ساوجبلاغ در غرب استان تهران و در پای کوه های البرز، با مختصات جغرافیایی 59 درجه و 58 دقیقه طول شرقی 36 درجه و 2 دقیقه عرض شمالی، در 25 کیلومتری شمال کرج قرار دارد. این روستا در ارتفاع 280 متری از سطح دریا در منطقه ای کوهستانی واقع شده است.
مشخصات کلی روستای سنج
این منطقه دارای مناظر طبیعی و جاذبه های گردشگری مختلفی است که از جمله آن می توان به چشمه های مختلف، درخت چنار صدساله، رودخانه پرآب و خانه های قدیمی اشاره نمود.
این روستا 162 نفر( 50 خانوار) جمعیت دارد که از آن 12 نفر بی سوادند که آمار مناسبی به شمار می رود.
ضمنا منطقه ای زیبا و بکر به نام توکوه در حدود 15 کیلومتری بالاتر از روستا وجود دارد که مسیر آن از انتهای روستا و درحاشیه رودخانه به سمت شمال می رود که محلی ییلاقی با منظره هایی زیبا می باشد.
این روستا به دلیل حفظ بافت تاریخی- فرهنگی و همچنین وجود جاذبه های گردشگری و طبیعت بکر به عنوان یکی از روستاها هدف گردشگری معرفی شده و آبشار سنج با زیبائی خاص خود نقش به سزایی در شاخص بودن این روستا داشته است.
رودخانه پرآب سرهه که از کوه های شمالی سرچشمه می گیرد و درکنار روستا جریان دارد.آثار به جا مانده از گذشتگان به ویژه خانه های قدیمی روستانشانگر تاریخ طولانی آن می باشد.
پوشش گیاهی آن شامل گیاهان دارویی و درختانی مانند چنار، توت، تبریزی و دیگر درختان است. عمر برخی از درختان کهنسال روستا به بیش از 1000سال می رسد.
یکی از جاذبه های اصلی روستا آبشار آن است که در امتداد مسیر رودخانه با یک پیاده روی حدودا 4 کیلومتری می توان به آن رسید. ارتفاع تقریبی ابشار حدود 15 متر می باشد و گودالی به عرض تقریبی 10 متر دارد.
بازدید از این روستا را با رعایت قوانین طبیعت گردی و حفظ محیط زیست به شما خواننده ی عزیز توصیه می کنم.
نگارنده :مهندس مصطفی سلطانمحمدی
بنده قبلا اینجا رفتم.بسیار بکر و زیبا و مشکل اصلی آن عدم رسیدگی مسئولین روستا می باشد.آلودگ شدن این روستاها به عنوان تنها تنفسگاه های تهران براستی گناهی نابخشودنیست!
کاش میشد دوباره طبیعت گردی کرد