در حال حاضر با توجه به مطالعات انجام شده، امنیت انسانی در کیفیت زندگی و رونق گردشگری تاثیر بسزایی دارد.

متاسفانه، وسعت مفهوم امنیت انسانی همانند گذشته محدود به این نیست که پس از آب و غذا اساس دیگر نیازهای اولیه بشری باشد.

اگرچه امنیت انسانی، در نظریه­ های مربوط به نیازهای اساسی انسان، پس از نیازهای مادی قرار گرفته است، در حال حاضر با توجه به استراتژی­های جدید دولتمردان، این مفهوم تغییرات اساسی داشته است؛ به طوریکه خود میتواند در تامین نیازهای اساسی انسان مانند آب و غذا نیز، تاثیرگذار باشد.

موضوع امنیت انسانی به صورت گزارشی در سال 1994 توسط مرکز توسعه سازمان ملل متحد، در هفت بعد مطرح شد:

1- بعد اقتصادی

2- بعد غذایی

3- بعد بهداشتی

4- بعد زیست محیطی

5- بعد فردی

6- بعد اجتماعی

7- بعد سیاسی

توجه عمیق دولتمردان به گسترش منابع انسانی، نیازمند دقت نظر به ابعاد موثر در امنیت انسانی است تا از میزان جرم و جنایت در سطح جامعه کاسته شود و حس اعتماد و سلامت روانی ارتقاء یابد.

دراین میان، تهدید امنیت انسانی از طریق کشورهای پیشرفته رو به افزایش است. به عنوان مثال با توجه به تحریم های اتخاذ شده توسط کشورهای قدرتمند، ایران از تغییراتی که موجب کاهش امنیت انسانی شده، درامان نیست.

سوکر معتقد است که کشورهای کانادا و نروژ از پیشروان جدی در مبحث امنیت انسانی می­باشند. در این کشورها هدف، امنیت مردم است؛ در صورتی که در برخی کشورها هدف، امنیت دولت است.

بنابراین به نظر می رسد با وجود تحریم ها، ایران در ابعاد انسانی امنیت دچار تغییرات اساسی شده است. به طور مثال در بعد اقتصادی، گسستن روابط با  ابر کشورهای دنیا، قدرت اقتصادی ایران را کاهش داده است که همین امر منجر به ناامنی اقتصادی می­شود؛ از طرفی صادرات، که رابطه مستقیمی با  نیازهای اولیه مردم دارد، سیر نزولی پیدا کرده است.

یا در بعد بهداشتی ، با کاهش واردات دارو امنیت بهداشتی دچار تهدید می شود.

در ادامه این سوال مطرح می شود که آیا بین امنیت انسانی و صنعت گردشگری ارتباطی وجود دارد؟

گردشگران با انگیزه های متفاوتی سفر می کنند. برخی با هدف طبیعت گردی و برخی دیگر با هدف بازدید از بناهای قدیمی و یا مذهبی، از شهر یا کشور خود خارج می شوند.

امنیت اقتصادی کشورها با تاثیر بر کمیت و کیفیت زیرساخت های گردشگری مانند هتل ها و اماکن تفریحی، بر قدرت جذب گردشگر تاثیرگذار است. بنابراین افت ابعاد امنیت انسانی مانند بعد اقتصادی، می تواند به صورت جامع گردشگری را تحت تاثیر قرار دهد.

از طرفی بعد اجتماعی امنیت، مستلزم دقت بیشتری در توسعه گردشگری است. مسلماً افزایش جرم و جنایت در کشورها، موجب کاهش انگیزه سفر گردشگران می شود.

مسلما ابعاد امنیت انسانی علاوه بر اینکه بر انگیزه های سفر تاثیرگذارند، بر یکدیگر نیز تاثیر می گذارند و عدم توجه به هریک می تواند چرخه ای معیوب تولید نماید، لذا تمامی هفت بعد امنیت انسانی، باید به صورت همه جانبه مورد ملاحظه  قرار گیرد.

برای مطالعه بیشتر در این زمینه مقالات زیر پیشنهاد می شوند:

امنیت انسانی و سرمایه اجتماعی

امنیت انسانی

مدیریت پایدار گردشگری

نگارنده :مهندس معصومه سیمرغ