گروه معماری کاردیس
نام طراح: سولماز راستجو 
نام پروژه: خانه مهرگان 
گروه طراحی: علی روحانیان،شیدا محمود پور، امیر گودرزی، مرضیه هاشمی، مهدی اکبریان 
سال ساخت:1395-96 
موقعیت پروژه:کرج- مهرشهر- فاز چهار
گروه مهندسی:گروه ساختمانی کاردیس 
 مساحت زیربنا: 438 مترمربع 

توضیحات کلی

طبق توضیحات ارائه شده توسط معماران این پروژه در زمینی به مساحت 438 در مهرشهر کرج واقع شده است .

این بنا دارای 2 طبقه و یک زیر زمین است.

ساخمان اولیه بنایی ویلایی متعلق به دهه 50 شمسی بوده و ساکنان ثابت داشته است .

از این رو مصرف کنندگان بنا به مرور زمان با ساختمان ارتباطی نزدیک برقرار کردو به ایجاد خاطره ی جمعی بین ساکنان نقشی پر رنگ بازی می‌کند.

طراح با شناخت قبلی از ساکنان  و آشنایی با الگو های رفتاری ساکنان دست به تعمیر و بازسازی ساختمان زد.

ایده اصلی کمترین دخالت در الگوی شکل گرفته زیستی ساکنان و احترام به این رفتارها بوده است .

در واقع ذهنیت شکل گرفته در ناخودآگاه ساکنان که به عینیتی زیستی بدل گشته است این بار ره عکس می‌پیماید و این عینیت در ذهن معمار ته نشین می‌گردد و به این ترتیب معمار دست به طراحی برای ساکنان که همان آشنایان او هستند می‌زند.

چالش های فنی بنا

یکی از این چالش ها در نقطه مرکزی خانه در طبقه ی همکف که همان آشپزخانه است خود را نشان می دهد .

یعنی ایجاد آشپزخانه،کارفرما اصرار بر این داشته که آشپزخانه به صورت باز (open)طراحی شود .

در حالی که آشپزخانه  بصورت بسته با دیوارهای محصور طراحی شده بوده .

معمار با نگاه به بنای قدیمی و کارکرد مهم آشپزخانه با ایجاد آشپزخانه نیمه محصور این مشکل را مرتفع ساخت.  با نگاه به پلان طبقه ی بالا در می یابیم که به علت خصوصی بودن عملکرد ها تیغه محصور کننده آشپزخانه کوچکتر شده است.

همچنین در پلان قبلی نشیمن بعلت مرکزیت در پلان در مسیر عبور و مرور ساکنان قرار داشت و تقریبا تمام عملکرد ها در این نقطه به هم می رسیدند.

باوجود  بازشو های فراوان فضای مناسبی برای مبله کردن ایجاد نمی شد .

بنابراین در طرح اصلاح شده نشیمن خانه از فضای رفت و آمد جدا شده و به فضای نیمه خصوصی تبدیل شد .

بنا بدون اصلاح ستون ها از سمت ستون ها 60 سانتی متر گسترش یافته و حالت غیر متقارن غیر قابل استقفاده ایجاد شده بود.

این کار علاوه بر ایجاد شرایط مناسب برای ساکنان در نشیمن نورگیری آشپزخانه را نیز مختل نموده بود .

بنا براین آشپزخانه به قسمت شمالی بنا منتقل شده ، تا از مناسب ترین نور بهره مند گردد.

این طرفند سالنی با طول مناسب و بهترین نورگیری را ایجاد نموده.

فضای سبز و محوطه خانه که در گذشته باغچه خشکی بوده باز طراحی شده و به فضایی جهت حضور ساکنین بدل گشته است.

رنگ سفید، بنا را در میان ساختمان های بلندی که آن را احاطه کرده است شاخص کرده است.

زیرزمین خانه فضایی ترکیبی از گرمابه‌های سنتی و حوضخانه است که با تکنولوژی جدید ترکیب شده اند.

بهره گیری از معماری ایرانی

در برخی  از خانه ایرانی، وجود حوض در فضای مسقف ویژگی‌هایی مانند خنکی، رطوبت و انعکاس تولید می‌کند.

حوض در معماری ایران شیوه‌ای جهت استقرار آب در درون فضاهاست. آب علاوه بر جلوه‌هایی نمادین ، تجریدی از طبیعت در درون بنا است.
جداره بیرونی بنا در قسمتی بصورت نیمه شفاف طراحی شده .

که با این کار هم نور را عبور دهد و هم ایجاد محرمیت نماید.

بدلیل حفظ امنیت  طراحی نما با استفاده از نرده های فلزی انجام شده  که در قسمت آشپزخانه همکف بین جداره بیرونی و پنجره آشپزخانه را مسقف کرده است .

از این فضا بعنوان محلی برای آویز گیاهان استفاده شده است.

همچنین دسترسی دو طبقه بصورت مجزا درآمده تا تداخلی در رفت و آمد ساکنان ایجاد نگردد.

در بنای قدیمی گشودگی ها بصورت ماکزیمم و بدون فیلتر طراحی شده بود، در اصلاح صورت گرفته ابعاد گشودگی ها مورد بازنگری قرار گرفته اند و از متریال مناسب استفاده گردیده است.

منبع