پیاده مداری چگونه تعریف می شود؟
آیا پیاده مداری را می توان درحوزه شهرسازی بررسی نمود یا مربوط به حوزه ی دیگری ست؟
متاسفانه با شروع انقلاب صنعتی در اروپا کاهش مسیرهای پیادهروی و تنها توجه به فضاهایی جهت دسترسی به وسایل نقلیه، مشکلاتی را در شهرها ایجاد کرد. نابودی فضاهای شهری، بلا استفاده ماندن فضاهای سبز در سطح شهری به وفور به چشم میخورد.
اما با شروع دهه هشتاد نگرش جدیدی پدیدار گشت؛ آن هم توجه به انسان و نگرش انسان محوری در بعد شهری بود. بر اساس این نگرش، حمل و نقل باید به گونه ای ایجاد شود که مانع ایجاد ترافیک های سنگین شهری و برون شهری گردد، از طرفی خیابان های سرزنده و شکل گیری پیاده راه ها نیز مورد توجه قرار گیرد.
( خیابان سی تیر)
برای اولین بار چنین مسیرهای رفت و آمدی به نام خیابانهای کامل در آمریکا به وجود آمد. خیابان کامل، امنیت را برای عابر پیاده و دوچرخه سوار به گونهای در نظر گرفته بود که مرز مشخصی بین آن ها و اتومبیل ها ایجاد شود و این جداسازی جهت استفاده هم زمان از فضاهای پیاده و سواره قرار گیرد.
با این هدف، نگرش جدید که به عنوان انقلاب پیاده نام گرفت، در 150 خیابان آمریکا پیاده سازی شد، اما متاسفانه در کشور ما اقدامات چشمگیری در این زمینه صورت نگرفت.
پیاده مداری برای اولین بار در ایران در نشست مسائل اجتماعی، در سال 1343 مطرح گردید که شامل؛ مطرح شدن دسترسی خیابان های پیاده به مراکز محله در شهرکهای نارمک، تهران پارس و نیروی هوایی بود.
در حال حاضر یکی از اقدامات شایسته ایی که جهت ارتقا بخشیدن به کیفیت شهری و حرکت پیاده صورت گرفته در شهرهای تبریز ( سنگ فرش خیابان ولیعصر برای مراکز خرید)،ارومیه، مشهد، بازار و خیابان سی تیر تهران بوده است.
( خیابان سی تیر و 15 خرداد تیر)
اهمیت پایداری شهری
پایداری شهری در واقع در صدد برطرف کردن آثار مخرب زیست محیطی، ایجاد رفاه همگانی، بهبود وضعیت اقتصادی و… است. یکی از عوامل مهم جهت تحقق پایداری شهری، پیاده محوری است که نقش پررنگی در ارتقا کیفیت زندگی دارد.
سازمان توسعه و همکاری اقتصادی در سال 1994 حمل و نقلی که با منابع تجدید پذیر سازگار باشد و سلامت عموم مردم را به خطر نیاندازد را حمل و نقل پایدار نامید.
بر اساس آمار، حمل و نقل شهری 25 درصد انرژی مصرفی دنیا را از آن خود کرده است. بنابراین جهت کاهش مصرف این مقدار انرژی و تحقق پایداری شهری استفاده کمتر از اتومبیل، دسترسی بیشتر به حمل و نقل عمومی و امکان پیاده روی و دوچرخه سواری می توانند موثر باشد.
از این رو مبانی اساسی پیاده مداری که شامل دوچرخه سواری و پیادهروی است،احداث مسیرهای مختص به خود را می طلبد.
(خیابان چهارباغ اصفهان)
مسیرهای پیاده که ورود اتومبیل در آن ها مجاز نمی باشد می توانند بصورت بازار،پارک و یا کوچه جهت پیاده روی،گفتگو، خرید و … به نمایش درآیند و نقش اجتماعی بالایی داشته باشند.
( خیابان تربیت تبریز)
به همین منظور طراحی مناسب منظر شهری، جذابیت برای عبورو مرور پیاده، هماهنگی با شرایط آب و هوایی و تسهیلاتی مناسب برای عبور دوچرخه، اقدامات اولیه جهت بهبود این روند است.
به طور کلی پیاده مداری هدفی در جهت آرامش، برطرف کردن نیازهای انسانی و اجتماعی را دنبال میکند. دقت نظر در چنین مواردی قادر است، پایداری شهری را ایجاد کند.
تسهیل در رفت و آمد سالمندان، کودکان و معلولین، شکل دهی فضاهای مکث و ارتباط با شهروندان از مزایای توجه به پیاده محوری در ساختار شهری است که به آن هویت می بخشد و از یکنواختی آن را به دور می کند.
(خیابان چهار باغ اصفهان)
(پیاده راه ارگ تبریز و خیابان ناصرخسرو تهران)
منبع:
احمد پوراحمد
مينا هرندي
علي رضا صادقي
واقعا جای پیاده محوری در فضای شهری ما بسیار کمرنگ است
مطالب بسیار عالی
بسیار عالی و‌‌آموزنده
بسیار جالب و آموزنده بود
با سلام خیلی ممنون از مطالب زیباتون
خیلی به چنین فضاهایی نیاز است
مطلب مختصر و بسیار مفیدی بود. ممنون
ممنون از این مطلب مفید و نکات جالب. با توجه به تراکم نسبتا زیاد شهرهای کشورمون توجه به نحوه ادغام پیاده راه و سایر مسیر های شهری می تونه یکی از مهم‌ترین الزامات شهرسازی باشه.