مکتب چیست؟

مجموعه ای است که در ابتدا به تفسیر انسان و جهان می پردازد و سپس بایدها و نبایدهای انسانی را معین می سازد. نیاز انسان را به جهان بینی مرتفع می کند و یک نظام ارزشی برای زیستن و چگونه زیستن ارائه می دهد.

نکته ی با اهمیت این است که، بعضی تصور می کنند سبک ها با مکاتب یکسان هستند.

سبک ها و مکاتب با یکدیگر متفاوت اند. سبک ها مرتبط با ویژگی های گوناگون هنر هستند و معرف تکنیک ها می باشند؛ این در صورتی است که مکاتب، مجموعه ای از این ویژگی های هنری هستند و البته شامل هنرمندانی که از یک سبک یکسان تبعیت می کنند، نیز می شوند شاید بتوان این طور پنداشت که سبک ها بوجود آورنده مکاتب هستند.

از جمله مکاتب معماری در جهان می توان به موارد زیر اشاره کرد :

مکتب معماری باوهاس

مکتب معماری شیکاگو

مکتب معماری فوتوریسم

سبک چیست؟

اگر بخواهیم از سبک، تعریفی مستقل داشته باشیم، می توانیم بگوییم سبک واژه ای است که جنبه های گوناگونی از هنر را در بر می گیرد. یک سبک را می توان شامل عناصری مثل دوره ی زمانی، اصول و تکنیک، فرم، روش ساخت، مواد ساخت و ویژگی های منطقه ای دانست.

از جمله سبک های معماری در جهان می توان به موارد زیر اشاره کرد :

سبک معماری کلاسیک

سبک معماری گوتیک

سبک معماری بروتالیست

سبک معماری مدرن

سبک معماری رنسانس

سبک معماری کلاسیک

سبک معماری دیکانستراکشن

سبک معماری فدرال

سبک معماری نئو کلاسیک

سبک معماری معاصر

سبک معماری فولدینگ

سبک معماری باروک

هنر و معماري در جهان اسلام داراي چهار شيوه ی( سبک)  بنيادي است :

1- شيوه( سبک )مصري

2 – شيوه( سبک )شامي

3 – شيوه( سبک )مغربي

4 – شيوه ( سبک ) ايراني :

این شیوه از همه ارزشمندتر و گسترده تر بوده است که دربرگیرنده کشورهای عراق ، ایران ،افغانستان ، پاکستان ، جمهوری های فرارودی ازبکستان ، تاجیکستان تا هند و اندونزی می باشد.

اصول معماری ایرانی

اصولي را كه در هنر ايران و به ويژه در معماري وجود داشته است را میتوان به پنج اصل تقسيم كرد:

1- مردم واري

2- پرهيز از بيهودگي

3- نيارش

4- خودبسندگي

5- درون گرايي

مردم واری: به معنی رعایت تناسب میان ساختمان با اندام های انسان است. برای مثال: در و پنجره، تاقچه و پستویی که برای انبار رختخواب بکار می رفته، همگی اندازه های متناسبی با ابعاد انسانی داشتند.

پرهیز از بیهودگی: در معماری ایران از کار بیهوده و اسراف در ساختمان سازی پرهیز می کردند. در واقع تمام نگارگری ها در ساختمان با دلیل صورت میگرفته است؛ برای مثال: اگر در اُرسی و پنجره با چوب و یا گچ و شیشه های رنگین گره سازی می کردند، برای آن بوده که در برابر آفتاب تند ، پناهی باشد تا چشم را نیازارد.

نیارش: به نقش ایستایی، فن ساختمان و ساختمایه(مصالح) شناسی گفته می شود.

خود بسندگی: معماران ایرانی تلاش می کردند، مصالح مورد نیاز خود را از نزدیک ترین جاها بدست آورند؛ به این دلیل که کار ساخت با شتاب بیشتری انجام می گرفته و ساختمان با طبیعت سازگارتر بوده است.

درونگرایی: معمولا در ساماندهی فضاهای ساختمان؛ باورهای مردم، بسیار کارساز بوده است. یکی از آن ها ارزش نهادن به زندگی شخصی و حریم شخصی بوده است، که این امر، معماری ایران را درونگرا ساخته است.

سبک شناسی معماری ایرانی را می توان در شش سبک که بر پایه ی خواستگاهشان نیز هست، نامگذاری کرد:

• شیوه پارسی و پارتی مربوط به  پیش از اسلام
• شیوه های خراسانی ، رازی ، آذری و اصفهانی مربوط به پس از اسلام

تهیه شده در :